คิดถึงแต่สมบัติบ้าๆ เข้าใจแต่สิ่งหยาบๆ เที่ยวคว้าเรื่อยเปื่อยทีเดียว วุ่นวายไปตามกัน เพราะเหตุว่าไม่มีธรรม ๔ อย่างนี้ อยู่ในตัว ถ้ามีธรรม ๔ อย่างนี้ประจำอยู่ในตัวแล้ว ไม่วุ่นวาย ไม่คลาดเคลื่อน แต่อย่างหนึ่ง อย่างใด ยิ้มกริ่มทีเดียว เพราะไปเจอบ่อทรัพย์ใหญ่เข้าแล้ว มีธรรม ๔ ประการอยู่ในตัว คือ เป็นคนเชื่อในพระตถาคตเจ้า, มีศีลอันดีงาม, เลื่อมใสในพระสงฆ์ , ความเห็นของตัวให้ตรงไว้ เห็นธรรมนั่นเอง นี่แหละนักปราชญ์ทั้งหลายเชิดชู กล่าวว่าบุคคลนั้น ไม่ใช่เป็นคนจน ถ้าเราไม่อยากเป็นคนจน อยากเป็นคนมั่งมีแล้ว ต้องมีธรรม 4 ประการนี้ อย่าให้เคลื่อน
ที่มา,หน้า ๒๙๐ บ.๒๗ (กัณฑ์ที่ ๒๑ อริยธนคาถา ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๗)
Luang Pu Sodh
Phramongkolthepmuni
Luang Pu Sodh
Phramongkolthepmuni